SZABÓ  József  (Yozhef  Yozhefovych  SABO)

Geboren : 29 februari 1941 (Uzhhorod, het vroegere Ungvár, Hongarije)
Staatsburgerschap : Hongarije (1940-1945), USSR (1945-1991), Oekraïne (1991)
Clubs als speler: Ungvári bakkerij voetbalteam (fabrieksploeg, 1954), Ungvári fineer- en gecombineerde meubelen voetbalteam (fabrieksploeg, 1955), Khimik Kalush (USSR, amateurteam, 1957), Spartak Uzhhorod (USSR, 1957-'59, 30 wedstr., 10 goals), FC Dynamo Kiev (USSR, 1959-'69, 245 wedstr., 42 goals), FC Zorya Luhansk (USSR, 1970, 27 wedstr., 6 goals), FC Dynamo Moskou (USSR, 1971-'72, 44 wedstr., 3 goals)
Clubs als trainer: SK Zarja Vorosjilovgrad (1977, thans FK Zorja-MALS Loehansk), FC SKA Kiev (1978, thans FC CSKA Kiev), FC Dnipro Dnipropetrovsk (1978-'79), FC Dynamo Kiev (1993-'94), Oekraïne (1994), FC Dynamo Kiev (1994-'97), Oekraïne (1996-'99), FC Dynamo Kiev (2004-'05), FC Dynamo Kiev (paar maanden in 2007)
Positie : Middenvelder

Biografie :

Szabó József werd geboren als Hongaar in Ushhorod, dat vroeger Ungvár genoemd werd en in 1941 in het zuidoosten van Hongarije gelegen was. Szabó werd er gedoopt in de in de Grieks-Katholieke Kerk. Na Wereldoorlog II werd de regio geannexeerd door de Sovjet-Unie en is thans gelegen in Oekraïne, dat zelfstandig is sinds augustus 1991. Hij werd na die annexatie staatsburger van de USSR vanaf 1945 en sinds 1991 dus als Oekraïner. Zijn naam wordt in het Oekraïnisch geschreven als Йожеф Йожефович Сабо (Yozhef Yozhefovych Sabo).
Op sportief vlak was hij al vroeg met voetbal bezig en zijn eerste ervaringen deed hij op bij een paar fabrieksploegen in de USSR in Oekraïne (Ungvári bakkerij voetbalteam en Ungvári fineer- en gecombineerde meubelen voetbalteam).
In het begin van zijn spelerscarrière was hij aanvaller en scoorde als buitenspeler zijn doelpunten. Later bij Dynamo Kiev werd hij op het middenveld opgesteld. Hij paste zich vlug aan bij welke spelsituatie ook en was een betrouwbaar speler die een verzorgd voetbal bracht. Hij had een krachtig en nauwkeurig schot in beide voeten en was een goed strafschopnemer.
In 1957 werd hij opgenomen in de amateurploeg Khimik Kalush, maar datzelfde jaar ging hij over naar Spartak Uzhhorod, zijn eerste professionele club, waar hij 30 wedstrijden in het eerste elftal speelde en 10 doelpunten scoorde.
Hij werd opgemerkt door FC Dynamo Kiev, toen de invloedrijkste club van de USSR, dat hem in 1959 transfereerde. Szabó speelde er niet minder dan 245 competitiewedstrijden en scoorde 42 goals tussen 1959 en 1969. Hij groeide er uit tot een van de belangrijkste spelers van de club. Hij werd viermaal opgenomen in de lijst van de 33 beste spelers van de Sovjetcompetitie, waarbij hij tweemaal verkozen werd tot beste speler op zijn positie (1965 en 1966). Voor wat betreft de lijst van beste spelers van Oekraïne, werd hij tussen 1960 en 1968 achtmaal opgenomen, waarvan 5x als beste speler op zijn positie. Hij werd er viermaal Kampioen van de Sovjet-Unie (1961, 1966, 1967 en 1968) en won tweemaal de Beker van de USSR (1964 en 1966).
Dan ging hij in 1971 27 matchen spelen voor FC Zorya Luhansk en 6 goals scoren. Tijdens het seizoen 1971-1972 voetbalde hij nog voor FC Dynamo Moskou (44 wedstrijden, 3 goals). Dynamo werd op het einde van het seizoen in 1972 finalist in Europacup II en zou er dan zijn spelerscarrière afsluiten.

Szabó József (Yozhef Yozhefovych Sabo) (rechtstaand tweede van links) met het team van FC Dynamo Kiev 1968.

Als international behaalde Szabó 40 caps voor de USSR tussen 1965 en 1972 en scoorde 8 doelpunten. Zijn eerste cap verkreeg hij op 3 oktober 1965 in een kwalificatiewedstrijd voor het WK 1966 die in en tegen Griekenland gespeeld werd, waar met 4-1 gewonnen werd. Zijn laatste interland speelde hij op 8 september 1972 tegen Denemarken op de Olympische Spelen waarbij in Augsburg met 4-0 gewonnen werd en hij een doelpunt scoorde.
Ook tegen België speelde hij op 24 april 1968 een vriendschappelijke wedstrijd in Moskou die met 1-0 gewonnen werd en Szabó het enige doelpunt scoorde.
Hij behoorde tot de selectie van de USSR voor het WK 1962 in Chili (waar hij niet speelde) en het WK 1966 in Engeland, die de Sovjets allebei op de vierde plaats beëindigden. Zij verloren in 1966 in de halve finale van West-Duitsland met 1-2 en de wedstrijd voor het brons werd eveneens met 1-2 verloren van Portugal. Szabó speelde er 5 van de 6 wedstrijden van de Sovjet-Unie (Noord-Korea 3-0 W, Italië 1-0 W, Chili 2-1 W, Hongarije 2-1 W en West-Duitsland 1-2 V. Alleen de laatste match tegen Portugal stond hij niet in het elftal.
Ook voor het Olympisch elftal behoorde hij tot de selectie voor de OS 1972 in München, waar de bronzen medaille werd veroverd na een 2-2 gelijkspel na verlengingen met de DDR. Beide teams kregen toen de bronzen medaille. Szabó speelde 7 wedstrijden voor het Olympisch elftal en scoorde 1 doelpunt. Deze resultaten zijn wel opgenomen in zijn 40 caps.

USSR's Eduard Malofeev, Vladimir Ponomarev en Yozhef Szabó klaar om tegen Noord-Korea te spelen op het WK 1966.	Het team van de USSR op het WK 1966, met ondermeer Szabó Jozsef (rechtstaand tweede van rechts) en de beroemde Russische doelman Lev Jashin.

Na zijn spelersloopbaan verwierf hij een diploma lichamelijke opvoeding en een diploma hoger onderwijs journalistiek. Hij schoolde zich al vlug om als trainer, zonder veel succes in het begin met SK Zarja Vorosjilovgrad (1977), FC SKA Kiev (1978) en FC Dnipro Dnipropetrovsk (1978-'79). Dan werd hij in twee periodes (1993-'97 en 2004-'07) coach bij zijn vroegere spelersclub, FC Dynamo Kiev, waarmee hij viermaal opeenvolgend Kampioen van Oekraïne werd (1994, 1995, 1996 en 1997) en tweemaal de Beker van Oekraïne won (1996 en 2005).
In 1994 en daarna nog eens van 1996 tot 1999, werd hij trainer van de nationale ploeg van Oekraïne, waarmee hij 16 overwinningen en 12 gelijke spelen behaalde op een totaal van 34 wedstrijden (slechts 6 nederlagen dus). Hij had tevens uitstekende verdiensten op het gebied van ontwikkeling van het voetbal en werd daarvoor meermaals onderscheiden in Oekraïne. Szabó geloofde als trainer in de kracht van de discipline.
Tussen 2000 en 2007 was hij tevens nog vicevoorzitter van FC Dynamo Kiev. In september 2007 maakte hij nog eens zijn terugkeer op de bank van Dynamo Kiev na het ontslag van Anatoliy Demyanenko, maar diende enkele maanden later met pensioen te gaan omwille van gezondheidsproblemen. In de nacht van 2 op 3 oktober werd Szabó inderdaad dringend gehospitaliseerd met een hartaanval. De dokters konden toen het leven van Yozhef Yozhefovich redden, maar hij kreeg het verbod nog verder te werken wegens zijn zwak hart.
Szabó werd tot ereburger van Uzhhorod benoemd en zou thans een bezigheid hebben als onafhankelijk expert. In 2009 oefende hij nog een bestuurfunctie uit bij de Voetbalbond van Oekraïne.

Szabó op latere leeftijd.

ERELIJST : Clubs als speler: * Viermaal Kampioen van de Sovjet-Unie met Dynamo Kiev in 1961, 1966, 1967 en 1968 * Driemaal tweede in de landskampioenschap van de Sovjet-Unie met Dynamo Kiev in 1960, 1965 en 1969 * Tweemaal winnaar Beker van de Sovjet-Unie met Dynamo Kiev in 1964 en 1966 * Kwartfinalist Europacup II met Dynamo Kiev in 1966 * Finalist Europacup II met FC Dynamo Moskou in 1972 * bij 12 beste spelers van Oekraïne: 2de in 1960, 2de 1962 en 1ste 1967 * bij 33 beste spelers van Oekraïne: 1ste 1961, 1ste 1964, 1ste 1965, 1ste 1966, en 1ste 1968 * bij beste 33 spelers van USSR: 2de 1962, 1ste 1965, 1ste 1966 en 2de 1967 Nationaal elftal USSR: * Selectie WK 1962 in Chili (niet gespeeld) * Selectie en Vierde plaats WK 1966 in Engeland (5 wedstrijden gespeeld) * 40 Caps (1962-1972) * 8 doelpunten Olympische ploeg USSR : * Bronzen medaille OS 1972 in München * 7 wedstrijden (2 in 1967 en 5 in 1972, opgenomen in zijn 40 caps) * 1 doelpunt Clubs als trainer: * Viermaal Kampioen van Oekraïne met Dynamo Kiev in 1994, 1995, 1996 en 1997 * Tweemaal winnaar Beker van Oekraïne met Dynamo Kiev in 1996 en 2005